حداقل حقوق در گرجستان و هزینه های زندگی

حداقل حقوق در گرجستان و میزان هزینه ها در این محتوا مورد بررسی قرار می گیرد و در نهایت به اینکه خانواده های گرجی با حقوق پایین چگونه امورات می گذرانند خواهیم پرداخت.

میانگین و حداقل حقوق در گرجستان

حداقل حقوق در گرجستان به طور متوسط ​​برابر 600 لاری میباشد

بطوریکه شامل کارمندان یقه سفید (کارمندان مشاغل حرفه ای و اصطلاحاً پشت میز نشین)

و یقه آبی (طیف کارگران) و کارکنان رده ی C میباشند. این کشور، مقررات حداقل دستمزد ندارد.

نرخ بیکاری برابر 12.4% است. قابل توجه است که بازار کار در گرجستان، نیروی کار جوان را تربیت میکند. 50 درصد جمعیت بیکار گرجستان در رده ی سنی 20-34 سال سن به سر می برند.

بعلاوه هیچ مجوز کاری مورد نیاز نیست و شهروندان 94 کشور میتوانند بدون ویزا و به مدت یکسال در گرجستان بمانند.

این مهم به جذب کارمندان حرفه ای در کشورهای دیگر و در مناطق گسترده کمک میکند.

گرجستان، قانون کار کاملا منعطفی دارد.

با توجه به بنیاد هریتیج، گرجستان یکی از لیبرال ترین محیط های کارگری، نه تنها در منطقه، بلکه در سطح دنیاست و

شاخص آزادی کار 75.7 امتیاز از 100 امتیاز ممکن را دارد. (رتبه 26 ام دنیا)

گرجستان، تمام کنوانسیون های هسته سازمان بین المللی کار را به تصویب رسانده است.

همچنین این کشور 100 درصد نرخ باسوادی دارد.

گرجستان کشوری بدون حداقل حقوق

مقررات حداقل حقوق در گرجستان وجود ندارد و جبران خسارت برای کارگردان به شرایط با کارفرما بستگی دارد.

مالیات بر اساس حقوق و دستمزد

تنها یک مالیات به نام مالیات بر درآمد شخصی وجود دارد که 20% می باشد. گرجستان مالیات اجتماعی ندارد.

ساعات کار استاندارد و اضافه کاری

قانون کار مدت زمان حداکثر کار در هفته را مشخص میکند
بطوریکه نبایستی از 40 ساعت یا 48 ساعت کار برای بخش هایی خاص
(لیست بخش هایی که توسط دولت گرجستان تعریف شده اند.) تجاوز نماید.
با این حال، این ماده بدون قید و شرط نیست.
برای مثال کارفرما مجاز به فعالیت در ساعات کاری مختلف در قرار داد کاری خود میباشد؛
بطوریکه میتواند شامل ساعات اضافه کاری و پرداخت اضافه کاری میباشد.
همچنین تنظیم نمودن فرآیندهای کاری در شیفت های مختلف کاری، امکان پذیر است.
با این وجود کارفرما بایستی این نکته را در نظر بگیرد
که زمان استراحت بین روزهای کاری نبایستی کمتر از 12 ساعت باشد.

 

پرداخت ساعت اضافه کاری باید بیش از ساعات کار معمول باشد و پرداخت دقیق توسط قرارداد کاری تعریف میگردد.

تعطیلات

کارمند مجاز است تا 24 روز در سال را تحت عنوان تعطیلات با حقوق و 15 روز تعطیلات بدون حقوق بگذراند. بعلاوه، 15 روز اداری را میتواند از مرخصی های خاص (تعطیلات مذهبی، جشن های ملی و روزهای سال نو)

خاتمه ی ارتباط کاری

با توجه به قانون کار، اگر کارفرما قرار داد را فسخ کند،
این شرکت بایستی اطلاعیه ی کتبی را به کارمندان خود حداقل یک ماه قبل ارسال کرده باشد و
حداقل یک ماه حقوق را پرداخت کند. همچنین کارفرما بایستی اطلاعیه ی کتبی را سه روز قبل به کارمندان ارائه کند
اما در این موقعیت، کارفرما بایستی دو ماه حقوق/غرامت را در قالب 30 روز تقویمی فسخ قرار داد، پرداخت کند.

توسعه ی مهارتها و آموزش

دولت گرجستان به ارتقای آموزش های حرفه ای میپردازد
که تامین مالی ده ها تسهیلات آموزشی توسط دولت گرجستان بخشی از این اقدامات است.
این تسهیلات، دوره های حرفه ای را در انواع مختلفی از موضوعات کاربردی ارائه میکند و
بیشتر هزینه های این دوره ها توسط دولت گرجستان تامین میشود.
در نتیجه، کسب و کار مزایای جالب توجهی را از این محیط بالقوه ی آموزشی کارمندان، خواهند داشت.

با توجه به پژوهش و تحلیل KPMG، در حدود 60 درصد از جمعیت جوان و
40 درصد از کل جمعیت، زبان انگلیسی و اکثریت قریب به اتفاق جمعیت، زبان روسی را می دانند.

بارها شده است که گردشگران ایرانی وقتی از رقم حقوق و دستمزدها و
نیز قیمت کالا و خدمات در گرجستان مطلع شده اند پرسیده اند که پس این مردم چگونه زندگی می کنند.

بعنوان مثال حقوق کارگر در گرجستان و در تفلیس ماهانه حدود 500 لاری است.

حقوق کارمند بانک در گرجستان در ماه رقمی بطور تقریبی 1000 لاری است.

میدانیم که بانکها بطور معمول حقوق و دستمزد بالاتری نسبت به سایر ادارت یا سازمانها به افراد پرداخت می کنند.

اکثر حقوق بگیران در ماه کمتر از 1000 لاری دریافت می کنند.

بویژه در خارج از تفلیس هستند کسانی که دستمزد ماهانه ای در حدود 300 یا 400 لاری دارند.

آنوقت در همین کشور قیمت یک قرص نان 80 تتری است،

یک کیلو آلبالو امروز 5 لاریعرضه می شود. هر لیتر بنزین گرانتر از 2 لاری است.

یک بطری نیم لیتری کوکاکولا 1.30 لاری قیمت دارد.

خلاصه کلام اینکه قیمتها با دستمزدها تناسبی ندارند

پس مردم گرجستان چگونه با این حقوق روزی می گذرانند؟

برای پاسخ به این پرسش توجه شما را به چند تکته جلب می کنم :

• سطح زندگی مردم این کشور بسیار پایین تر از سطح زندگی مردم طبقه متوسط در ایران است.
  بعنوان مثال خرید و استفاده از لباسهای دست دوم یا بقولی تاناکورایی بسیار عادی است.
  کمتر خانواده ای ممکن است در طول تابستان مانند ایرانی ها از کولر یا ایرکاندیشنر استفاده کند
  اکثر خانواده ها این وسایل را در ساعات محدودی روشن می کنند تا مصرف انرژی کاهش یابد و
  البته برخی از خانه ها هم چنین وسایلی ندارند.

 

•  اکثر مردم صاحبخانه هستند.
  در دوران کمونیسم یکی از کارهایی که دولت به آن اهمیت میداد، ساخت مسکن بود.
  امروز کمتر خانواده گرجستانی پیدا می شود که مستاجر باشد.
  انهایی هم که مستاجر هستند بطور معمول ملک یا مستغلاتی در شهر یا روستایی غیر از محل سکونت خود دارند که منبع درآمدی برایشان محسوب می شود.

 

•  بسیاری از مردم علاوه بر حقوق و دستمزد ماهانه،بیزنسهایی هم دارند.

بعنوان مثال خیلی ها در روستاها باغ یا کشاورزی دارند و محصول خود را در شهرها عرضه می کنند.

برخی ها منزل محل زندگی خود را در فصل گردشگری به توریستها اجاره میدهند و از این راه درامد کسب می کنند.

بعنوان مثال برخی از خانواده های تفلیس را سراغ دارم که تابستانها منزل خود را به توریستها اجاره میدهند و خودشان به روستا میروند در مواردی هم که خانواده ای منزل خود برای چند شب اجاره داده است و در آن مدت در خانه بستگان یا نزدیکان ساکن شده است.

• بسیاری از زنان کار میکنند.

در خانواده های گرجستانی نان آوردن تنها وظیفه مرد خانواده نیست بلکه مادر ها هم بسیار فعال هستند و گاهی درآمد بیشتری نسبت به پدرها دارند.

• بسیاری از خانواده ها پشتیبان مالی در خارج از کشور دارند.

گرجستان یکی از کشورهایی است که سالیانه تعدادی زیادی برای کار از گرجستان به اروپا و آمریکا و کانادا مهاجرت می کنند و بسیاری از مردم آن در خارج از کشور کار می کنند.

بنیان خانواده و فامیل در گرجستان محکم است و گرجی هایی که به خارج از کشور می روند اغلب به بستگان خود در کشور کمک مالی می کنند.
شاید برایتان جالب باشد اگر بدانید درصد بالایی از خانواده ها از خارج از کشور کمک مالی دریافت می کنند.

 

برای اطلاعات بیشتر با مشاورین امین گرجستان ازتباط بگیرید :